Χρυσές δουλειές για Ιδιωτικές

Στρατιωτικές Εταιρείες

(Private Military Companies)

και οι πόλεμοι σήμερα

Νέες δυνατότητες συνεχίζουν να προσφέρουν τα πολεμικά
μέτωπα -με πιο πρόσφατο το Ουκρανικό- στην κερδοφόρα
δραστηριότητα της «ενοικίασης» μισθοφόρων από κάθε
γωνιά του κόσμου.
Η δράση τους άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστή στη διάρκεια
των πολέμων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, μετά την
11η Σεπτεμβρίου

Το ότι ο πόλεμος είναι καταρχάς μακάβρια μεν, μπίζνες δε, είναι γνωστό. Η επιβολή κυρώσεων και η καταστρατήγηση κυρώσεων, η εμπορία όπλων και εμπορία ανθρώπων, καθώς και η κατάχρηση πόρων που προορίζονται για ανθρωπιστική και επισιτιστική βοήθεια «πλουτίζουν μια πολυεθνική ομάδα κερδοσκόπων και εγκληματικών συμμοριών που συχνά συνεργάζονται ανεξαρτήτως
εθνικότητας ή καταγωγής.
Το οποίο μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι εμπόλεμοι λαοί είναι πάντα οι χαμένοι, ακόμη και όταν η χώρα τους και ο στρατός τους κερδίζουν τον πόλεμο», γράφει σε άρθρο του ο Μάσιμο Νάβα της Corriere della Sera.

Οσον αφορά την εξίσου κερδοφόρα δράση των μισθοφόρων στους πολέμους, εστιάζοντας στην Ουκρανία, σημειώνει πως στο πλευρό των Ουκρανών πολεμούν άνδρες ακόμη και από την Ταϊβάν, «γνωρίζοντας, πιθανώς, ότι μοιράζονται την ίδια αβέβαιη μοίρα, μπροστά στην απειλή μιας μεγάλης δύναμης», γράφει ο ιταλός αρθρογράφος.

Την ίδια ώρα, τις υπηρεσίες τους στις ρωσικές δυνάμεις εισβολής φέρεται ότι προσφέρουν, μεταξύ άλλων, ακόμη και αφγανοί μαχητές. Η δράση των μισθοφόρων της διαβόητης Ομάδας Βάγκνερ στην Ουκρανία (πέρα από τη Συρία και διάφορες περιοχές της Αφρικής) είναι γνωστή εδώ και καιρό. «Ομως, η αγορά και τα σενάρια πολέμου συνεχίζουν να προσφέρουν νέες δυνατότητες», γράφει ο ιταλός δημοσιογράφος αναφερόμενος σε μια αγγελία που εντόπισε το BBC, μόλις λίγες ημέρες μετά την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία:

«Ζητούνται πολύγλωσσοι πρώην στρατιώτες που είναι πρόθυμοι να κατευθυνθούν κρυφά στην Ουκρανία για το τεράστιο ποσό των 2.000 δολαρίων την ημέρα –συν μπόνους– για να συνδράμουν στη διάσωση οικογενειών από μια ολοένα και πιο ζοφερή σύρραξη».

Η αγγελία είχε δημοσιευθεί σε έναν ιστότοπο ανεύρεσης εργασίας ονόματι «Silent Professionals», που απευθύνεται σε όσους προσφέρουν μισθοφορικές υπηρεσίες ή εργάζονται στη βιομηχανία της ασφάλειας. Ηδη από τότε, ειδικοί ανέφεραν πως η ζήτηση επρόκειτο να αυξηθεί κατακόρυφα λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ ιδιωτικές εταιρείες παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών, αμερικανικές και ευρωπαϊκές, προσέφεραν νέες ευκαιρίες αναζητώντας από ειδικούς στην επιμελητεία έως άτομα ικανά να φέρουν σε πέρας αποστολές φυγάδευσης αμάχων από την εμπόλεμη χώρα.

Σύμφωνα με τον ορισμό του Επίκουρου Καθηγητή Α. Λιαρόπουλου:

Ως Ιδιωτικές Στρατιωτικές Εταιρείες (ΙΣΕ) ορίζονται οι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που παρέχουν σε ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις, σε κυβερνητικές ή μη οργανώσεις, σε διεθνείς οργανισμούς ή ακόμα και σε μεμονωμένα πρόσωπα μια σειρά από επαγγελματικές υπηρεσίες άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένες με τη χρήση βίας.

Λόγω της φύσης του κλάδου, είναι δύσκολος ο καθορισμός του συνολικού αριθμού των ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών, καθώς και των εσόδων τους, αλλά πρόκειται, από κάθε άποψη, για μια αναπτυσσόμενη βιομηχανία. Σύμφωνα με μια έκθεση της Aerospace & Defense News, ο κύκλος εργασιών της παγκόσμιας βιομηχανίας παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών και υπηρεσιών ασφάλειας πρόκειται να εκτιναχθεί από περίπου 224 δισ. δολάρια το 2020, σε περισσότερα από 457 δισ. το 2030.

Από το 2003 ως το 2007 εργάστηκαν στο Ιράκ 190.000 ιδιωτικοί στρατιωτικοί εργολάβοι και μόνο για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ, η Αμερικανική κυβέρνηση διέθεσε 85 δις δολάρια για συμβάσεις με στρατιωτικές εταιρείες.

Ενδεικτικό στοιχείο είναι πως το 2010, το 54% εκ των στρατευμάτων (περίπου 250.000 μέλη) που υπερασπίζονταν τα αμερικανικά συμφέροντα σε Ιράκ και Αφγανιστάν ήταν ιδιωτικοί στρατιωτικοί εργολάβοι.

Ο επικίνδυνος ρόλος της χρήσης των εταιριών αυτών από τα "κράτη εταιρείες" φάνηκε στην περίπτωση του δήθεν εμφυλίου της Υεμένης. Στην Υεμένη δε μάχεται μόνο ο διχασμένος πληθυσμός∙ αν μη τι άλλο ένα μεγάλο ποσοστό του είναι άμαχος. Στον πόλεμο αυτό έχουν μπει Ιδιωτικές Στρατιωτικές Εταιρείες, μισθοφόροι της νέας γενιάς, «εκπροσωπώντας» τα συμφέροντα και εκπληρώνοντας την ατζέντα τρίτων χωρών.

Οι περιφερειακές δυνάμεις, με κυριότερες αναφορές τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έκριναν καίρια την παρέμβασή τους στην Υεμένη υπό το πρίσμα της αποτροπής της ανόδου των Houthi στην εξουσία ή της διάσπασης του κράτους. Άλλωστε, η πλούσια ηγεσία των Εμιράτων δε θα αντιμετώπιζε ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα με τη μίσθωση προσωπικού από μια τέτοια εταιρεία, πόσω μάλλον όταν οι άνθρωποι που μισθώνει προέρχονται από χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής και, συνεπώς, «κοστίζουν» λιγότερο. Παράλληλα, η γενικότερη εκπαίδευσή τους και το διαφορετικό υπόβαθρο ζωής καθιστούν τους «στρατιώτες» αυτούς κατάλληλους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στην Υεμένη και να διατηρήσουν τον έλεγχο στην επικράτεια. Επίσης, η χρησιμότητά τους φαίνεται και στην ανάγκη διεκπεραίωσης συγκεκριμένων «χθόνιων» επιχειρήσεων (λόγου χάρη δολοφονιών), οι οποίες δε θα ήταν θεμιτό να συνδεθούν με ένα συγκεκριμένο κράτος, ειδικά αν εκείνο τάσσεται με τη συμμαχία που επιθυμεί να επαναφέρει τη σταθερότητα. Αν και τα περισσότερα στοιχεία παραμένουν κρυφά στη συγκεκριμένη βιομηχανία και στο συγκεκριμένο πόλεμο, αρκετά έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας, ικανά για να διαλευκάνουν τις επιδιώξεις και τις πραγματικές προθέσεις κάθε κράτους.